Het lijkt me heerlijk. Om heel gezond oud te worden en op je sterfbed kunnen zeggen dat je nergens spijt van hebt. Je leven voluit geleefd hebben en van alles volop genoten. De belangrijke dingen die je moest doen heb je gedaan, en je hebt gezegd wat je wilde zeggen. Je bent redelijk gezond gebleven en je hebt je zingeving gevolgd. Kortom, je hebt van weinig dingen spijt en bent ook nog eens vitaal oud geworden.

Helaas is de praktijk van alle dag regelmatig anders doordat je diverse verplichtingen bent aangegaan, je een gezin hebt gesticht, een huis hebt gekocht en je bent vast gaan zitten in de patronen en overtuigingen die je gedurende je leven hebt gecreëerd. Je hebt niet eens gemerkt dat je vast bent komen te zitten in (negatieve) stresspatronen in je leven waardoor je gezondheid onder druk is komen te staan.

Je leven heeft de sleur van alle dag gekregen en je doet de dingen die je moet doen bijna op de automatische piloot. Af en toe breek je uit de sleur door een leuke afspraak, een goed gesprek, lekker uit eten of een fijne vakantie etc.

Voordat dit een triest verhaal voor je dreigt te worden, weet dan dat dit niet de bedoeling is van dit verhaal en lees verder.

Bewustwording

Als coach wordt ik namelijk het meest blij als ik mezelf en anderen bewuster kan laten worden. Even van de automatische piloot af. Dat je je afvraagt: “Ben ik nog goed bezig, doe ik nog de goede dingen?” Dagelijks doen we namelijk 90% van de dingen onbewust en 10% bewust. Dat is op zich prima, want je zult doodmoe worden als je elke keer weer moet nadenken hoe je nu ook alweer je jas dicht moet knopen of hoe je je schoenen moet aantrekken.

Mijn passie is om het percentage van bewustwording tijdelijk even op te rekken zodat je zelf weer de regie in je leven terug pakt en je eigen verantwoordelijkheid neemt en je keuzes gaat maken waardoor je weer vitaler door het leven gaat.

Ik word hierbij graag geïnspireerd door boeken. Een van die boeken die mij geraakt heeft, is die van de Australische schrijfster en liedjes schrijfster Bronnie Ware die een tijd als palliatieve verpleegkundige heeft gewerkt. Zij schreef hierover het boek ‘The Top Five Regrets of the Dying’.

Hieronder deel ik de vijf punten uit haar boek waar mensen op hun sterfbed het meeste spijt van hadden:

1. Had ik maar mijn leven op mijn eigen manier geleid, niet het leven dat anderen van me verwachtten of wilden.
Als mensen zich realiseren dat hun leven bijna voorbij is, en er op terug gaan kijken, worden dromen die niet zijn uitgekomen duidelijk. Ook doordat ze bepaalde keuzes wel of niet hadden gemaakt. Op het moment dat je gezondheid achteruit gaat, is het echter te laat om het over te doen. Leef jij je eigen leven of die van een ander?

2. Had ik maar niet zo veel gewerkt
‘De patiënten gaven aan dat ze de jeugd van hun kinderen hadden gemist, en weinig aandacht hadden gehad voor hun partner. Vooral de mannen die ze verpleegde hadden spijt dat ze zo’n groot deel van hun leven werkend hadden doorgebracht en geld op nummer 1 hadden gezet. Met een minder dure levensstijl heb je minder geld nodig dan je denkt. En door meer rust en ruimte in je leven te creëren, heb je meer tijd om aan je gezin en dierbaren te besteden. Kun jij met minder geld toe zodat je minder kunt werken?

3. Had ik mijn gevoelens maar vaker getoond
‘Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om geen ruzie met anderen te krijgen. Ze hebben aandoeningen gekregen die het gevolg zijn van verbitterdheid en frustraties. Ook al hebben we geen invloed op de reacties van anderen, als je je eerlijk uitspreekt kan blijf je in ieder geval bij jezelf en levert dit gezondheidswinst op. Houd jij regelmatig je gevoelens voor je?

4. Had ik mijn vrienden maar meer gekoesterd
‘Vaak hebben mensen geen energie meer in vriendschappen gestoken en zijn ze langzaam verwaterd. Totdat ze in de palliatieve fase komen en het niet meer lukt om met deze oude vrienden in contact te komen. Patiënten hadden vaak spijt dat ze niet meer tijd en energie in bepaalde vriendschappen hadden gestoken. Op een sterfbed wordt vaak liefde en vriendschap het belangrijkste. Wanneer heb jij voor het laatst met een vriend(in) afgesproken?

5. Had ik mezelf maar meer toegestaan om gelukkig te zijn
Vaak realiseren mensen zich pas op het eind van hun leven dat gelukkig zijn een keuze is in plaats van blijven hangen in oude gewoontes. Uit angst voor verandering of wat anderen wel niet van hun dachten, hebben ze zichzelf niet toegestaan keuzes te maken waar ze gelukkiger van zouden zijn geworden. Daarnaast verlangden ze om weer eens echt te lachen, een echte slappe lach te krijgen. ’ Niet voor niets is er het gezegde “Eén dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”. Ben jij gelukkig met het leven dat je leeft, en heb je nog pas nog een goed gelachen?

Kijk nog eens naar de bovenstaande vijf punten. Ben je al iets bewuster geworden door de vragen? Met welk punt of punten zou jij aan de slag willen gaan en/of verbetering in aanbrengen?

Kan ik je hierbij verder inspireren en wil jij je snel weer vitaler voelen? Ik heb een vitaliteitsprogramma ontworpen waardoor je in 3 tot 6 maanden je vitaliteit terug hebt.